สักขีแม่ปิง

ปี พ.ศ.2528

นนท์ วิโรจน์ ชายหนุ่มวัย 21 ปี นักศึกษาปี 3 คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยในกรุงเทพ ขึ้นรถไฟมาเที่ยวเชียงใหม่กับกลุ่มเพื่อน ๆ ในช่วงวันสงกรานต์ เพื่อมาดูขบวนแห่พระพุทธสิหิงค์ที่เลื่องลือว่าสวยงามมาก ขณะที่กำลังเห่อกล้องถ่ายภาพใหม่ก็โฟกัสไปที่ช่างฟ้อนนางหนึ่งที่ประดับดอกกล้วยไม้สีเหลือง รอยยิ้มหวานนั้นสะกดให้เขาไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้ เขาเดินตามขบวนไปจนสุดทาง  

เอื้อง พิลาส  เพ็งคำ  เด็กสาววัย 18 ปี ได้รับคัดเลือกมารำขบวนแห่ เธอพบกับนนท์ เมื่อนนท์ขอให้เธอมาเป็นไกด์นำเที่ยว และนนท์สัญญาว่าจะกลับมาพบกับเอื้องอีกครั้ง 

ปี พ.ศ.2535

นนท์กลับมาอีกครั้งในฐานะปลัดอำเภอ ประจำการ ณ อำเภอฝาง ที่ที่เขาพบว่าผู้หญิงที่เขาประทับใจนั้นมีลูกชายหน้าตาน่ารักน่าชัง 1 คน พร้อมกับท่าทีรังเกียจที่ราวกับว่าเขาไปสร้างรอยแค้นอะไรให้เธอก็สุดจะรู้ได้ แต่ข้างในจิตใจและสมองของเขากลับสั่งการให้เขาไม่ยอมแพ้ พยายามเอาชนะใจของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า ของดีประจำอำเภอฝาง คนสวยใจแข็งที่ไม่ยอมเปิดใจให้ใคร นามว่า "ครูเอื้อง"

...ให้แม่ปิงเป็นพยาน พี่จะรักภักดีแค่เอื้องผู้เดียว...